25.Selamat Dari Sengatan Listrik Tegangan Tinggi

Kisah Hukum Sebab Akibat Era Kini

Selamat Dari Sengatan Listrik Tegangan Tinggi

Petikan dari surat kabar Harian “United Daily News” edisi 27 November 1978 di Taiwan :

Pihak kepolisian berkata, kemarin sekitar pukul 8 pagi, sebuah truk pengaduk semen dari “Zuochang Enterprise Company” sedang berhenti di Jalan Songjiang Taipei untuk melakukan pekerjaan konstruksi, saat itu yang hadir di lokasi kejadian adalah pekerja yang bernama Peng Xian-bao (usia 37 tahun), Lin Wan-li, Nyonya Bos perusahaan yang bernama Lin Zi-hui.

Menurut pengakuan Lin Wan-li kepada pihak kepolisian, setelah Peng Xian-bao memarkirkan truk pengaduk semen, bersiap-siap menuangkan semen ke lokasi bangunan, oleh karena tidak hati-hati sehingga memutuskan sebuah kabel listrik tegangan tinggi, kabel yang putus itu melayang jatuh dan mengeluarkan percikan api disertai suara ledakan, langsung menimpa Peng Xian-bao dan tewas di tempat.

Melihat Peng Xian-bao tersengat listrik, Lin Wan-li dan Lin Zi-hui berusaha menolong Peng Xian-bao, keduanya juga ikut tersengat listrik dan jatuh pingsan tak sadarkan diri. Beberapa saat kemudian Lin Wan-li segera siuman, sementara itu Lin Zi-hui mengalami koma.

Naasnya pada saat kabel listrik melayang jatuh, ada seorang gadis bernama Fang Qiu berusia 26 tahun sedang mengendarai motor melewati lokasi kejadian, sehingga ikut menjadi korban sengatan listrik.

Kemudian warga setempat segera menghubungi pihak berwajib, korban sengatan listrik yakni Fang Qiu dan Lin Zi-hui, segera diantar ke Rumah Sakit “Mackay Memorial Hospital” untuk mendapat pertolongan medis, sepasang tangan dan kaki serta wajah Lin Zi-hui tersengat arus listrik, kondisinya koma.

Pihak kepolisian tiba di lokasi kejadian, langsung menghubungi Perusahaan Listrik Taiwan untuk melakukan pertolongan darurat dan memutuskan seluruh sumber listrik di sekitarnya. Meskipun penanggung jawab dari “Zuochang Enterprise Company” yang bernama Wu Tian-ci berjanji akan memberi ganti rugi bagi korban meninggal dan terluka, namun pihak berwajib tetap menuntut pihak perusahaan atas kelalaian pekerjaan yang telah menimbulkan korban 1 orang mati dan 2 orang terluka.

(Petikan dari surat kabar Harian “United Daily News” edisi 27 November 1978 di Taiwan)

Usai kejadian, kuli tinta dari Majalah Tianhua Taipei, menulis laporan sebagai berikut :

Kasus kelalaian kerja yang dilakukan oleh “Zuochang Enterprise Company” telah merenggut nyawa 1 korban dan menyebabkan 2 korban terluka, akibat tersengat listrik bertegangan tinggi (11.000 volt daya tegangan tinggi). Pada hari naas tersebut, yang hadir di lokasi kejadian adalah pekerja yang bernama Peng Xian-bao (usia 37 tahun), Lin Wan-li, Nyonya Bos perusahaan yang bernama Lin Zi-hui.

Dari ketiga orang itu Peng Xian-bao langsung tewas di lokasi kejadian, Lin Zi-hui terluka parah dan satu-satunya orang yang selamat adalah Lin Wan-li. Lin Wan-li merupakan pengikut Ajaran Buddha yang tulus, seorang Vegan (tidak makan telur), bahkan setiap hari melafal Amituofo dan bernamaskara pada Buddha.

Ketika Lin Wan-li dan Bosnya Lin Zi-hui panik berupaya menolong Peng Xian-bao yang sedang tersengat listrik, Lin Wan-li melafal Amituofo di dalam hati. Mereka berdua juga ikut tersengat aliran listrik.

Nyonya Bos Lin Zi-hui juga ikut jatuh tak sadarkan diri, bagian wajahnya hangus, Lin Zi-hui yang sempat dirawat di ruang ICU “Mackay Memorial Hospital”, akhirnya menghembuskan nafas terakhir.

Sedangkan Lin Wan-li setelah kejadian dan pingsan di lokasi kejadian, begitu cepat siuman, pikirannya jernih dan tubuhnya tidak mengalami luka, bahkan dia sempat meminta tolong pada warga sekitar untuk memanggil ambulans, sehingga Lin Zi-hui dan Fang Qiu segera diantar ke Rumah Sakit.

Kejadian lain yang mirip dengan kasus ini adalah seperti yang dialami oleh Tuan Zhuang yang juga merupakan seorang pengikut Ajaran Buddha, ketika kesetrum listrik selama 3 menit, sekujur tubuhnya sudah mati rasa, satu-satunya cuma mulut yang bisa bergerak, dengan sisa tenaganya dia berteriak keras “Amituofo”, mukjizat terjadi, arus tegangan terputus dan dia lolos dari maut.

Tetapi Lin Wan-li yang tersengat listrik bertegangan 11.000 volt, bagaimana tubuh manusia dapat menahannya? Namun berkat perlindungan Buddha, dia berhasil lolos dari gerbang kematian.

Semoga kita semuanya dapat meneladani Lin Wan-li, bervegetarian melafal Amituofo, berkat perlindungan Buddha, mengubah petaka menjadi keselamatan.

(Petikan Majalah Tianhua, Edisi 128, tanggal 1 Januari 1979)

現代因果報應錄

高壓電殛，大難不死

警方說，昨天上午八時左右，佐昌企業公司的一輛水泥灌漿車到台北市松江路二五九巷卅八號前施工，當時有工人彭賢堡（卅七歲）、林萬力及該公司老板娘林姿慧在現場。

據林萬力向警方說，彭賢堡將灌泥車先固定後，即升高輸送泥漿的伸展臂，不慎弄斷了一條高壓電線，當時整個高壓電線火花四濺，發出巨響，在地面上操縱的彭賢堡當場被電斃在現場，林姿慧和他見狀立即去搶救彭賢堡時也被殛昏。

意外發生時，廿六歲的女子方秋騎著一輛O一四—七四二號輕型機車路過，也被掉落下來的高壓線擊傷，後來，經附近民眾向警方報案並將受傷的林姿慧及方秋送往馬偕醫院急救，其中林姿慧的四肢及臉部都被擊成重傷，仍陷昏迷狀態。

警方在案發後，立即通知台灣電力公司前往搶救並切斷附近的所有電源，雖然佐昌企業公司負責人吳天賜表示願意負擔死者及傷者的道義責任，但警方仍將追究因疏忽所造成這次一死二傷的刑事責任。

案發後，台北市警中山分局報請台北地檢處檢查官劉文水、法醫劉樹人相驗並履勘命案現場，檢警發現這件一死二傷案純屬個人的疏忽所致。

（轉載自聯合報七八年十一月廿七日）

事後台北市天華雜誌採訪人員訪問當事人，報導如下：

據聯合報、自由報和電視新聞等於七十八年十一月二十七日報導——“台北市佐昌企業公司”水泥灌漿車，因操縱輸送水泥漿伸展臂時，不慎將高壓電線觸斷，造成一死二傷一人無恙的悲慘離奇（一萬一千伏特的高壓電力，怎能不受傷？）事件，而作更深一層的了解，發現這位住在永和圓通路三七六巷二五號之一的唯一生還者“林萬力”，是一位虔誠的正信佛教徒，終年吃清淨素食（蛋也不吃），而且日日念佛拜佛。當他和老板娘林姿慧，欲設法搭救被電殛慘叫氣絕昏死的彭賢堡時，心中急切的稱念“阿彌陀佛”聖號，那知繞到水泥灌裝車後，被一萬一千伏特的高壓電吸去，殛昏！一剎那間失去知覺倒地，而老板娘也一樣被殛，灼去衣服，燒焦臉部，嚴重內出血……昏迷在地，至發稿前仍在馬偕醫院加護病房中，生命垂危（發刊前獲悉，已於農曆冬至夜過世）；而林萬力本人卻很快蘇醒過來，神智清醒，身體毫無受傷，並且能籲請附近民眾呼叫救護車來，將老板娘林姿慧和遠在二十公尺外被殛昏的機車騎士方秋送到馬偕醫院就醫。

此事另一佛教徒莊先生在修理馬達被電殛三分鐘，全身麻痹，只留嘴巴可以活動，在他大喊一聲“阿彌陀佛”時，電流奇跡般地被截斷而逃過死難之事更奇絕，因這高壓電是一萬一千伏特的電力，物質的肉體如何抵擋？但他卻能借助佛力而死裡逃生。因此，普勸讀者平日少吃眾生肉、少殺生，最好不要貪圖口腹之欲，能學林萬力先生一樣——沒有離開塵世，卻能學佛慈悲吃素念佛，於災劫降臨時，必得佛力的護持，化險為夷。

（七九年一月一日《天華月刊》一二八期）

24.Kegagalan Pernikahan Yu Shu-hua

Kisah Hukum Sebab Akibat Era Kini

Kegagalan Pernikahan Yu Shu-hua

Oleh : Tang Xiang-qing

Nona Yu Shu-hua berasal dari Distrik Ziliujing dari Kota Zigong, Kabupaten Fushun, Provinsi Sichuan, Tiongkok. Sejak kecil sudah yatim piatu, setelah tamat Sekolah Dasar, dia melanjutkan menuntut ilmu di Sekolah Pendidikan Guru putri, sangat tekun belajarnya.

Sekitar tahun 1975, musim dingin, Nona Yu mendadak melihat hantu, bergumam sendiri. Salah seorang guru sekolah yang bernama Huang Cui-jun adalah kemenakan dari Upasaka Huang Shu-yun.

Melihat keadaan Nona Yu yang seperti kerasukan hantu, Huang Cui-jun membawanya bertemu dengan Upasaka Huang Shu-yun. Upasaka Huang Shu-yun menjawab : “Selain melafal Amituofo, tidak ada lagi solusi lainnya”.

Nona Yu meyakini ucapan Upasaka Huang Shu-yun, maka itu mulai melafal Amituofo, sejak itu kesadarannya berangsur-angsur pulih, penyakitnya juga kian hari kian ringan.

Bulan pertama tahun berikutnya, Nona Yu mengunjungi Upasaka Huang Shu-yun untuk menyampaikan ungkapan terima kasih. Lalu menceritakan proses penyembuhannya, dalam keadaan setengah sadar, dia melihat seorang pria, pria ini mengaku bernama Zhang Hong-xing, berkata padanya :

“Pada masa kelahiran lampau, kita berdua adalah pedagang kain, daganganku laku dan meraup keuntungan banyak, kamu mendengki padaku, merampas hartaku dan menghabisi nyawaku. Oleh karena pernah melakukan karma buruk, saya jatuh ke Alam Setan, sementara kamu bertumimbal lahir di Alam Manusia sudah 17-18 tahun lamanya, tetapi pada masa kelahiran lampau kamu membunuhku, dendam ini, bagaimana saya dapat mengampunimu!”

Kemudian Nona Yu melanjutkan berkata : “Setelah saya melafal Amituofo, dengan pemberkatan dari kekuatan Buddha, walaupun hantu itu tidak mencelakai diriku lagi, tetapi dendamnya masih ada, setiap saat mengikuti diriku, tidak sudi pergi”.

Upasaka Huang menasehatinya : “Walaupun anda telah melafal Amituofo, tetapi niatmu hanyalah demi melindungi diri sendiri, bukannya melimpahkan jasa kepada hantu itu supaya terlahir ke Alam Sukhavati mengakhiri samsara, seharusnya kamu melafal seratus ribu kali Amituofo, beberapa kali Sukhavati Vyuha Dharani, kemudian melimpahkan jasa kebajikan ini kepada si hantu”.

Nona Yu menerimanya, pulangnya lebih tekun lagi melafal Amituofo, beberapa bulan kemudian, dia kembali melapor kepada Upasaka Huang tentang kondisinya, hantu itu berkata padanya : “Pada masa kelahiran lampau, kamu menghabisi nyawaku, dendam ini sudah terlampau mendalam, ikatan permusuhan ini tidak bisa begitu saja terurai, maka itu saya akan menggagalkan rencana pernikahanmu”.

Alhasil rencana pernikahan Nona Yu selalu ada halangannya, Upasaka Huang kemudian membantunya membaca sutra dan melafal Amituofo, melimpahkan jasa kebajikan ini kepada arwah gentayangan tersebut, barulah kemudian hantu itu beranjak pergi. Dengan demikian pernikahan Nona Yu dapat berjalan mulus.

現代因果報應錄

余蜀華小姐婚事受阻的前因

唐湘清著

余蜀華小姐，是現代四川省富順縣自流井人，自幼父母俱喪，小學畢業後，入王家園女子師範學校求學，很用功讀書。乙卯年冬天，余小姐忽異常態，如見鬼狀，或喃喃自語，或夜半遠走，校中教員黃粹君女士，是黃書雲老居士的侄女，看到余小姐如因鬼魅的病狀，代為請求黃老居士以佛法施救，黃老居士說：“除念佛外，別無生機，當速照辦。”

余小姐信受，因而實行念佛，從此神識漸漸清醒，病情日漸減輕。第二年正月，余小姐親至黃老居士家中致謝，並詳訴其病狀經過說，在昏迷中，看到一男子，自稱張洪興，對她說：“前生我們都是布商，我經商獲利頗豐，你在僻道中，謀財殺我命，我入冥界，因其他罪業墮在鬼道中受苦，而你轉生人道已十七八年，可是你前生殺我的仇，我怎能饒恕你呀！”

余小姐說到這裡，還覺心有餘悸，她接著說：“我念佛後，由於佛力的加被，那鬼雖不能繼續害我的身體，但怨氣不散，還時時刻刻跟著我，不肯離開。”黃老居士就開示她說：“你雖念佛，但僅持佛名自衛，並沒有發心為鬼超度，使鬼脫苦，所以不能解脫，你應該為鬼誦佛號十萬聲，往生咒若干遍，發心為彼超度才對。”余小姐遵命，繼續念佛誦咒，過了數月，她向黃老居士函告近狀，據雲鬼對她說：“你前生殺我之仇，怨恨太深，不願速解，一定要破壞你的婚姻，以泄我的憤恨。”後來余小姐的婚姻，果然屢次受到阻礙，黃老居士憫之，乃代為作一告鬼文焚化，並於中元節親為誦經超度，自後鬼遂絕跡，余小姐的婚姻亦告成功（取材自佛法靈證）。

《湘清按》余小姐前生造了殺人的惡業，雖有其他善業而今世轉生人道，仍難免冤鬼索命之報，幸而皈依佛法，由於佛力之加被，得以重報輕受，僅婚姻受阻。芸芸眾生，前生都不免有罪業，惟有皈依佛法，念佛懺悔，方能重報轉輕，消災免難也。

（錄自《因果報應錄》）

23.Suami Istri Wang Mengadopsi Anak

Kisah Hukum Sebab Akibat Era Kini

Suami Istri Wang Mengadopsi Anak

Oleh : Tang Xiang-qing

Di dunia ini yang paling memprihatinkan tak lain adalah anak yatim piatu yang sejak kecil telah kehilangan kasih sayang Ayahbunda, dan kebajikan terbesar di dunia ini, tak lain adalah menolong dan membesarkan anak-anak yatim piatu ini.

Sembilan tahun yang silam di Kota Taipei, terdapat pasangan suami istri Wang, tahun 1950 mereka pindah dari Kabupaten Kinmen ke Taiwan. Ketika masih berada di Kinmen (Kinmen adalah sebuah kepulauan di lepas pantai Provinsi Fujian, Tiongkok, namun berada dalam administrasi Taiwan), suatu hari di jalanan, mereka menemukan seorang anak yang berusia sekitar 3 tahun, tersesat tidak tahu jalan pulang, anak itu terus menangis.

Jalanan itu terletak di wilayah terpencil, jarang ada orang yang lalu-lalang, mereka berdiri untuk waktu yang lama, setelah memastikan anak itu tidak ada Ayahbunda yang datang menjemputnya, suami istri Wang sangat iba pada anak kecil itu, mereka memutuskan membawa pulang anak ini sambil memuat berita di koran, semoga Ayahbunda anak ini segera datang menjemputnya, tetapi setelah dimuat di surat kabar selama beberapa hari berturut-turut, tidak ada orang yang datang menjemput anaknya, akhirnya mereka memutuskan untuk mengadopsi dan membesarkan anak ini.

Ketika mereka pindah ke Taiwan, mereka juga membawa anak ini, sekeluarga tiga orang hidup dalam keharmonisan. Tetapi pada tahun 1951, suatu malam, Tuan Wang mendadak terkejut dan terbangun, istrinya juga ikut terkejut dan  terbangun, bertanya pada suaminya apa yang telah terjadi, Tuan Wang berkata :

“Saya baru saja bermimpi, ada seorang tentara datang ke rumah kita, dia bilang dia tewas dalam pertempuran di Xiamen, sementara itu putranya terlantar di Kinmen, untunglah kita mengadopsi anaknya, barulah ada yang melindungi buah hatinya, dia sengaja datang untuk mengucapkan terima kasih.

Dia bilang sebagai balas budi, di rumah Li Zhi-bei yang beralamat di Jalan Shuangcheng No.25, dia ada menitip sebuah koper, di dalamnya ada 4 stel jas, 100 dolar Amerika, 30 koin perak, kalian boleh menggunakan nama Yang Jun pergi mengambilnya. Li Zhi-bei pasti akan menyerahkannya pada kalian, jumlah ini tidaklah seberapa, namun merupakan ungkapan terima kasih yang tulus dariku”.

Ucapan Tuan Wang masih belum selesai, Nyonya Wang buru-buru menyahut : “Aneh! Aneh!”

Tuan Wang bertanya : “Apanya yang aneh?”

Nyonya Wang menjawab : “Saya juga mendapat mimpi yang sama denganmu”.

Tuan Wang dan Nyonya Wang saling bertatapan, merasa begitu keheranan, antara setengah percaya setengah tidak.

Esok paginya, Tuan Wang bertemu dengan seorang sahabat, lalu menceritakan mimpinya semalam, meminta pendapatnya, perlukah dia pergi ke rumah Li Zhi-bei? Menurut sahabatnya yang bermarga Peng, suami istri mendapat mimpi yang sama memang sungguh mengherankan, namun rasanya tidak perlu harus sampai mendatangi rumah Li Zhi-bei. Sahabatnya berkata : “Di dunia ini mustahil ada kejadian yang tidak masuk akal!”. Maka itu suami istri Wang segera melupakan mimpi mereka.

Tetapi Nyonya Wang sejak pagi hatinya tidak merasa tenang, maka itu dia menumpang sebuah becak ke Jalan Shuangcheng No.25, ternyata benar di depan pintu rumah tergantung plat bernama “Li Zhi-bei”, dia segera menyuruh tukang becak putar kembali untuk menjemput suaminya.

Siang hari itu Tuan dan Nyonya Wang memasuki rumah Li Zhi-bei, baru saja menginjakkan kaki, Li Zhi-bei langsung menyambut mereka : “Baguslah, akhirnya kalian datang juga, setiap hari saya bermimpi bertemu dengan sahabatku, katanya ada sepasang suami istri bermarga Wang akan datang mengambil koper peninggalannya.

Sahabatku bernama Yang Jun, saat usia 38 tahun bergabung dengan pasukan tentara di Xiamen, ketika saya pindah ke Taiwan, dia menitipkan koper ini kepadaku, selanjutnya kami pernah saling surat menyurat sebanyak tiga kali, kemudian komunikasi kami terputus, saya tidak tahu bagaimana keadaannya, namun setengah bulan terakhir ini, saya selalu bermimpi bertemu dengannya”.

Kemudian Li Zhi-bei menyerahkan koper titipan mendiang Yang Jun kepada Tuan dan Nyonya Wang, untuk menghindari salah paham, Li Zhi-bei membuka koper tersebut untuk diperlihatkan kepada Tuan dan Nyonya Wang, ternyata benar, di dalamnya ada 4 stel jas, 100 dolar Amerika, 30 koin perak, persis dengan yang disebutkan di dalam mimpi mereka berdua.

Sepanjang perjalanan pulang ke rumah, Tuan dan Nyonya Wang tiada henti-hentinya bergumam : “Aneh! Aneh! Aneh!”. Sejak itu setiap bersua dengan sahabat, mereka akan menceritakan pengalaman mereka tersebut.

現代因果報應錄

王夫婦義救孤兒

唐湘清著

周安士居士在陰騭文廣義一書中說：“痛哉！天下有煢煢無告，如孤兒弱息者乎？往昔父母無恙時，亦曾恩勤顧複，愛若掌珠，亦曾捧負提攜，恐其不壽，誰料中道喪殂，骨肉捐棄，此固九泉之下，所痛恨於無如何者也。嗟呼！人惟推已及人之念，最為平恕耳，假令吾之子女，零丁孤苦，忽有仁人君子，扶持而卵翼之！吾之感恩為何如者！”以上一段話，說明天下最可憐的人，無過於幼失父母的孤兒，而世間最大的救人功德，也無過於拯救養育無父無母的孤兒了。現在我們要講一則救養孤兒的因果報應故事，這故事發生於九年以前的台北市，是千真萬確的事實，茲為證明因果報應的不虛，誌之於後：

事實的開端是這樣的，有一王姓的夫婦，在三十九年從金門到台灣，當他們在金門的時候，一天在路上，遇到一個年僅三歲左右的小孩，迷失了路，猶自在路旁啼哭著，那地方很荒涼，來往的人很少，他們站了好久，看到這小孩沒有父母來認領，覺得十分可憐，慈悲之心，油然而生。他們便把孩子抱回家去暫時留養，同時貼了許多報紙，希望走失孩子的父母來認領，可是招紙貼出了幾天，竟沒有一個人來，他們便把這孤兒收養，當作自己的兒子。

當他們來台時，也把這孩子帶來，一家三口過著很愉快的生活。可是在四十年某一天的夜中，怪事發生了，王先生突然從床上睡夢中跳起來，對著屋內黯淡的電燈光，呆呆的出神，這一下他太太也很快的被驚醒了，詢問丈夫何故呆著不睡，於是王先生便告訴她說：“我剛剛做了一個夢，夢見一個軍官到我們家中來，他說他是在廈門戰爭中作戰陣亡，他的孩子流落在金門，幸經我倆收留，才保全了他的骨肉，他特地前來向我們道謝，並說沒有別的可以酬答我們，只是在中山北路二段雙城街十巷二十五號李之北家中，存著一隻皮箱，內有新西裝四套，美鈔一百元，銀元三十枚，請你們用楊某的名義前往取來，他一定會悉數交給你的，這是我對你們衷心感謝的微薄禮物，千萬請你們去拿了來……”

王先生的這段話還沒有說完，王太太連忙緊張的大喊：“奇怪！奇怪！”王先生問她：“奇怪什麼？”她說：“我也與你做著同樣的夢，夢中所見的，跟你完全一樣。”夫婦二人你看我，我看你的，大家都覺奇怪，還不信真有其事。第二天早晨，王先生碰到一個姓彭的朋友，便把夢中所見告訴他，問他要不要到中山北路去一試？那個姓彭的朋友對於他們夫婦倆做同樣的夢，固然也覺奇怪，但認為要照夢中的情形去試一試，卻大可不必。他說：“世界上總沒有這樣離奇的事吧！”因此王先生就把夢中那個姓楊的軍官托他之事打消。

可是王太太在這一天早晨，卻始終坐立不安，若有所失，終於下意識的雇了一輛三輪車到中山北路二段雙城街十巷廿五號去看看，究竟有沒有李之北那個人。事情真奇怪，當她坐車進雙城街十巷時，廿五號的那一幢房屋門前，真的掛著“李之北”的名牌，她驚奇得連自己都不相信起來，於是她很快的命車夫掉頭，去找她的丈夫同來。就在這天下午，王夫婦走進了李之北的家，他們還沒有把來意說完，李之北就叫著說：“喲！你們來得真好，我每天在夢中見到我的朋友，說本市有一對姓王的夫婦要來把他的箱子拿去，我的朋友楊君在三十八年於廈門某部隊當軍官，我來台時他把他的衣箱托我保管，以後我們曾通過三次信，直到離開廈門後，彼此音信中斷，現在他在什麼地方，我也不知道，可是這半月來，我在夢中一直見到他。”王夫婦聽到李之北這一段話，更覺奇怪，於是他們一致嘖嘖稱奇！

接著李之北便把楊姓軍官寄存的箱子拿出來，為了取信大家，當場把箱子的鎖打開，翻到箱子裡果然有新西裝四套，美鈔一百元，銀元三十枚，跟王夫婦夢中所悉的完全相同，當他們把箱子搬上三輪車回家時，一路上不斷的說：“奇！奇！奇！”以後他們逢到任何朋友，便講出這一段離奇的故事。

（錄自《因果報應錄》）